acılar iman tahtamdan sekmemiştir hiç

ah sevgi
sevgi
ayakucumdan başucuma
kavurur beni

yaşadığımı mı
gördüğüm düşü mü
yorayım hayra

bir yanımda tabip
bir yanım hasta
yasta bırakmayın yasta derken
anlamlı çığlıklar vardı bir de
yüzüm gözüm ter içinde
bir bardak su yakınlığında
bu düş
uzandım
boşluk

karanlığı bu kadar siyah
bu kadar zifir
tutmamıştım

Ömer Ahmet Özeren